Każdy szuka we mnie oparcia, a ja od nikogo nie dostaje wsparcia...;(To nie sprawiedliwe

No właśnie życie nie jest sprawiedliwa kolejna awantura kolejna interwencja policji kolejna wizyta na pogotowiu...
Dziś wieczorem wyszłam do koleżanki posedzięc koło 21 matka pijana zadzwoniła do mnie z pytaniem czy wracam do domu na noc bo ona będzie spała w moim pokoju. Wiedziałam że jest pijana ale nie spodziewałam  się tego co zobaczyłam po powrocie do domu.. Mój tata był cały we krwi cała twarz głowa aż kapało z niego.. jak się okazało to jak spał pijaną matkę przyprowadziła sąsiadka i matka coś gadała do taty ale on nie odzywał się bo przysypiał już, gdy matka rzuciła mu się na szyje i zaczęła go dusić.. Gdy jej się wyrwał uderzyła go taką porcelanową lampką w głowę, Rozbiła mu ją na twarzy łamiąc nos rozcinając głowę... Gdy dowiedziałam się co zrobiła od razu zadzwoniłam po policję i zabrali ją na badanie krwi.. Pojechała do Białegostoku na izbę wytrzeźwień. Tatę zawiozłam na pogotowie ma połamany nos rozciętą głowę w kilku miejscach i podrapaną szyję, dostał skierowanie n=do chirurga na piątek...
Po tym co się dzisiaj stało przestała być dla mnie matką mam jej powyżej uszu! Mam już dosyć martwienia się i nie spania po nocy czy któregoś dnia nie zabije mnie czy taty w nocy. Tak żyć się nie da. Nie mam już siły :(
W pewnym momencie przychodzi chwila, kiedy siedzisz całkowicie bez siły i zdajesz sobie z tego sprawę, że
jesteś bezsilny. Tak po prostu zaczynasz się poddawać, nie zaczynając nawet walki. Spisujesz się na straty,
bo nie widzisz żadnej możliwości podniesienia się po upadku, zbyt mocno życie dało się we znaki, zbyt często
upadałeś, aż w końcu straciłeś siłę.

Przeprasz że to pisze ale musiałam komuś się wypłakać:(